Kleine kinderen worden groot. En dat betekent dat je ook te maken krijgt met de puberteit. Is de puberteit voor hoogbegaafde kinderen nu zoveel anders dan bij andere kinderen? Welke uitdagingen kunnen deze pubers tegenkomen? En wat betekent dit voor de opvoeding? In deze blog vertel ik je er meer over!Allereerst een open deur! Ik gooi hem er gewoon even in voor het geval je het niet wist :) Maar hoogbegaafde kinderen zijn ook gewoon kinderen. Dus dat betekent dat er in de puberteit, net zoals bij alle kinderen, er lichamelijk heel veel veranderd. En de hormonen die hierbij een rol spelen daar hebben ze ook allemaal in meer of mindere mate last van! Door die hormonen zoeken ze meer spanning en risico’s op. Niet altijd handig en voor ons als volwassenen ook niet altijd te begrijpen, maar het kan er wel voor zorgen dat ze hun grenzen gaan verleggen. En nieuwe uitdagingen aangaan. Tja, je leest het al. Bij mij is het glas altijd halfvol en ik kan overal het positieve uithalen. Dus tot zover geen verschil tussen hoogbegaafde pubers en andere kinderen in de puberteit.Op sociaal vlak zoeken pubers elkaar op. Als ouder ben je steeds minder belangrijk en willen ze zich steeds meer spiegelen aan andere pubers. En daar kan voor hoogbegaafde pubers nu een grote uitdaging in zitten. Want wat als je op sociaal vlak weinig tot geen kids om je heen hebt die jou begrijpen. Die op dezelfde manier denken als jij, dezelfde interesses heeft en jouw grapjes begrijpt. Dan kan het zijn dat je je eenzaam en alleen voelt. Of dat je jezelf onvoldoende leert kennen, omdat je je steeds maar aanpast aan andere kids. Gewoon omdat ze erbij willen horen.Laat ik het zo positief mogelijk houden. Dit hierboven kan, maar hoeft natuurlijk niet. Er zijn voldoende hoogbegaafde kinderen die lekker de puberteit doorkomen en voldoende sociale contacten hebben. Maar het is wel iets om rekening mee te houden. Want het vormen van het zelfbeeld gebeurt bij pubers toch veel in contact met anderen.Er valt nog zoveel meer over hoogbegaafde pubers te vertellen, maar in dit blog wil ik vooral met je bespreken wat onze pubers van ons nodig hebben. Want hoewel ze je liever niet meer nodig zouden willen hebben, omdat ze alles wel zelf kunnen, hebben ze je juist heel hard nodig. Misschien nog wel harder dan ooit. Bovenaan de lijst van wat ze nodig hebben staat met stip VERTROUWEN. De basis in de opvoeding, maar zeker bij pubers is dat jij vertrouwen in hen hebt. Dat je een basisvertrouwen hebt en vanuit daar hen de vrijheid kan geven. En nee, dit vertrouwen moeten ze niet eerst verdienen. Je vertrouwen is onvoorwaardelijk. Dat wil niet zeggen dat ze nooit fouten zullen maken. Juist het tegenovergestelde. Ze zullen heel veel fouten maken. Trouwens, ik heb het liever niet over fouten, maar over leermomenten. Deze leermomenten hebben pubers nodig. Hier leren ze van. Ze hebben deze nodig om te groeien en zichzelf te ontwikkelen en beter te leren kennen. Wat ze van jou nodig hebben is nog meer vertrouwen op dat moment. Zodat ze deze leermomenten aankunnen. Maar ze hebben het ook nodig dat je ze af en toe een spiegel voorhoudt. Dat je echt met ze in gesprek gaat over wat er is gebeurd. OPEN COMMUNICATIE is dan ook het tweede punt op de lijst voor ouders van pubers. Heb oprechte interesse in jouw kind. Luister, luister, luister, stel vragen en houdt de veroordelingen zoveel als je kan voor je! Hoe meer jij het open gesprek aan kan gaan, hoe meer jouw puber het gevoel heeft dat hij of zij echt bij jou terecht kan.Het derde punt op mijn lijst is GELIJKWAARDIGHEID. Nee, jouw kind is niet gelijk aan jou. Jullie zijn immers verschillend. Zo heb jij, als ouder, bijvoorbeeld meer levenservaring. Maar jullie zijn wel gelijkwaardig. Want jij bent niet meer of minder dan iemand anders. En die gelijkwaardigheid creëer je door niet boven jouw puber te gaan staan en het beter te weten. Maar door het hebben van respect en waardering voor jouw kind. Door het aandacht te geven en het gevoel te geven dat het gehoord wordt. Waardoor jouw puber het gevoel krijgt dat het er toe doet en er mag zijn. Met deze basisregels voor mezelf in de opvoeding van inmiddels al twee pubers bij ons in huis, ga ik de puberteit met vertrouwen tegemoet. Tot op heden kan ik zeggen dat ik de puberteit net zoals elke andere fase soms een uitdaging vindt, maar ook weer heel leuk om mee te maken! Hoe is dat voor jou?

Heb jij te maken met een kind dat zich niet goed kan concentreren op school? Die moeite heeft om op te letten als zijn juf of meester uitleg geeft. Die snel afgeleid is en daarom zijn schoolwerk niet afkrijgt. In deze blog vertel ik je hoe het komt dat (hoog)begaafde kinderen sneller afgeleid zijn. En nee, niet omdat ze allemaal ADHD hebben. Juist helemaal niet! Helaas is dat heel vaak een misdiagnose bij hoogbegaafde kinderen.

Voor het leren omgaan met emoties zoals boosheid en woede hebben kinderen hun ouders nodig. Ook hoogbegaafde kinderen hebben die ondersteuning nodig. Hoogbegaafde kinderen kunnen ontzettend diep over dingen nadenken. Ze ervaren en voelen heel veel. De gevoelens die ze hierbij hebben kunnen ze nog niet altijd even goed uiten. Ook voor hen geldt dat ze emoties moeten leren reguleren en dat ze dit steeds beter kunnen naarmate ze ouder worden. Maar welke ondersteuning kan je als ouders dan het beste geven als je kind heftig reageert vanuit zijn emoties. In deze blog geef ik je 3 tips!

Woede komt veelvuldig voor bij hoogbegaafde kinderen. Door hun gevoeligheid, ervaren ze, zien ze en voelen ze heel veel. Niet alleen de opvallende zaken in het leven, maar juist vaak ook de “kleine” dingen. Daarnaast denken ze ontzettend veel na en zijn ze bezig met “grote” levensvragen. Doordat ze alle gevoelens die ze hierbij ervaren nog niet altijd even goed kunnen reguleren uiten ze zich met woede.

Probleemoplossend vermogen is één van de belangrijkste vaardigheden om te leren. Als volwassenen heb je er heel veel voordeel van als je zelf oplossingen kan bedenken voor moeilijkheden of problemen die je tegenkomt. Wanneer kinderen gedurende hun hele jeugd de ruimte krijgen om zelf hun problemen op te lossen groeit de onafhankelijkheid en leren ze te vertrouwen op zichzelf. Als ouder speel jij hierbij een grote rol. Maar hoe kan jij jouw kind nu hierin ondersteunen?

“Mam, hij doet mij pijn”.

Hoogbegaafde kinderen hebben een hele grote behoefte aan autonomie. Ze willen zelf kunnen bepalen, maar ook de ruimte krijgen om dingen zelf uit te zoeken en uit te proberen. Wanneer je hieraan tegemoet komt zal je merken dat het zowel jou als jouw kind meer rust brengt. Deze 3 tips kunnen jou hierbij helpen!

Hoogbegaafde kinderen hebben al vanaf jonge leeftijd een enorme behoefte aan autonomie. Ze willen heel graag zelfstandig zijn en vrijheid ervaren. Waarom is het verstandig om als ouder hieraan tegemoet te komen. Om jouw hoogbegaafde kind de vrijheid te geven om zelf te bepalen, zaken zelf uit te zoeken en om zelf (nieuwe) dingen te proberen. Deze drie positieve effecten zal je ervaren als je jouw kind de ruimte geeft.

“Wanneer moet ik mijn kind laten onderzoek?” Sinds kort geef ik op deze vraag het antwoord “zo jong mogelijk”. In deze blog leg ik je uit waarom ik van mening ben veranderd en waarom een intelligentieonderzoek van grote meerwaarde is.

Mijn kind hoogbegaafd? Nee echt niet,….. of toch wel? Twijfel, twijfel, twijfel. Dat was wat ik voelde vanaf het moment dat het tot mij doordrong dat onze dochter mogelijk hoogbegaafd kon zijn. Herken jij dat ook bij jezelf? Je eeuwige twijfel of je kind nu wel of niet hoogbegaafd is. In deze blog 5 situaties die erop kunnen wijzen dat je kind hoogbegaafd is en waardoor jij je zekerder kan voelen.

Hoogbegaafd word je niet, maar ben je al vanaf je geboorte. Er bestaan dus ook hoogbegaafde baby’s en peuters. Echter spreken we bij kinderen op jonge leeftijd nog niet over een hoogbegaafd kind, maar over kinderen met een ontwikkelingsvoorsprong.

Het opvoeden van kinderen gaat met vallen en opstaan. Ieder kind heeft een iets andere benadering nodig. Dit geldt ook voor hoogbegaafde kinderen. Vasthouden aan één methode werkt niet. Veel ouders ervaren strijd en hebben het gevoel dat hetgeen ze proberen helemaal niet helpt. Maar wat kan dan wel helpen? In deze blog geef ik je handvaten voor de opvoeding van je hoogbegaafde kind.

Kinderen hebben behoefte aan een bepaalde hoeveelheid slaap per nacht. Vaak hoor je dat hoogbegaafde kinderen minder slaap nodig hebben. Ik betwijfel of dit echt zo is. Feit is wel dat veel hoogbegaafde kinderen moeite hebben met inslapen en hierdoor aan minder uur slaap toekomen. Hoe komt het toch dat een hoogbegaafd kind vaker moeite heeft met inslapen?

Je kind wil niet meer graag naar school. Klaagt veel over buikpijn en/of hoofdpijn, zonder dat er daadwerkelijk iets medisch aan de hand is. Inslapen gaat moeilijk of je kind is juist extreem vroeg wakker. Boosheid en woedeaanvallen zijn eerder regel dan uitzondering. Gelukkig hoeft jouw kind niet overal last van te hebben. Maar ken je één of meerdere van deze signalen bij je kind? Dan is het tijd om in actie te komen.Het zijn namelijk allemaal signalen dat jouw kind onvoldoende gezien en gehoord wordt. Dat hij of zij zich als hoogbegaafde niet begrepen voelt. En de oorzaak ligt eigenlijk bijna altijd in een niet passende onderwijssituatie. 

De sociaal-emotionele ontwikkeling bij hoogbegaafde kinderen is een onderwerp waarover bij veel ouders en leerkrachten regelmatig verkeerde opvattingen leven. Dat is jammer, want daardoor worden hoogbegaafde kinderen niet voldoende gezien en krijgen zij niet altijd wat zij nodig hebben om zich goed te kunnen ontwikkelen. In deze blog vertel ik je er meer over de sociaal- en emotionele ontwikkeling bij hoogbegaafde kinderen.

“Een slim kind kan zich heel dom voelen omdat hij niet zo simpel kan denken als van hem op school gevraagd word” (Omdenken). Toen ik deze uitspraak in mijn Facebook groep plaatste kwamen de volgende reacties. “Heel herkenbaar”, “pfff, jammer genoeg wel”, “100%”. Maar hoe kan dat toch, dat hoogbegaafde kinderen zich in het onderwijs zo dom kunnen voelen? En wat wordt dan bedoeld met dat ze niet zo simpel kunnen denken? In deze blog leg ik je uit hoe het bij hoogbegaafde kinderen werkt.

Ik heb er zo ontzettend genoeg van. Het dwarse gedrag van onze zoon. Bij alles wat ik vraag doet hij precies het tegenovergestelde. Wil ik dat hij aan tafel gaat zitten dan heeft hij geen honger. Ben ik de tafel aan het afruimen maakt hij een hele scene omdat hij nog moet eten. Ik val van de ene strijd in de andere. En het kost mij zo ontzettend veel energie dat ik ’s avonds uitgeput op de bank val.